Alchimowicz Kazimierz (1840–1916), malarz, ur. 20 XII w Dziębrowie, pow. dziśnieńskiego na Litwie, zmarł 31 XII 1916 w Warszawie; jako uczestnik powstania 1863 został skazany na ciężkie roboty w Wierchoturji za Uralem, gdzie przebywał do 1870. Wróciwszy do Warszawy, zapisał się do Szkoły Rysunkowej, a równocześnie do prywatnej szkoły W. Gersona. W r. 1871 wystawiał w warszawskiej »Zachęcie« pierwsze swoje prace. Wyjechał następnie do Monachjum (1873) i ukończył tamtejszą Akademję z odznaczeniem (1875). W latach 1875–1879 bawił w Paryżu, biorąc udział w wystawach tamtejszego Salonu, poczem w 1880 osiadł na stałe w Warszawie, gdzie rozwinął ruchliwą działalność artystyczną. Uczestniczył w wielu wystawach krajowych i zagranicznych, zdobył różne nagrody artystyczne i konkursowe, jak: nagrodę konkursową Tow. Zachęty Sztuk P. w Warszawie (1884), pierwszą nagrodę Tow. Sztuk P. w Petersburgu (1888) za bardzo potem w całej Polsce popularny obraz pt. Pogrzeb Gedymina, medale srebrne w San Francisco i we Lwowie (1894), gdzie na Powszechnej Wystawie Krajowej wystawił dwa dzieła: Goplanę i Modlitwę Cierpiących. Przedtem jeszcze na I Wielkiej Wystawie Sztuki Polskiej w Krakowie we wrześniu 1887 r. zwrócił na siebie uwagę kompozycją pt.: Ostatnie chwile ks. Michała Glińskiego w więzieniu, która wedle opinji St. Tomkowicza (1887) dowodziła »wielkiej wprawy malarskiej, znakomitej techniki artystycznej«, a malowana była »z całą lekkością i finezją w kładzeniu farb i wywoływaniu natury małemi środkami«. Brał częsty udział w latach 1873–1902 w wystawach Tow. Przyjaciół Sztuk P. w Krakowie, gdzie wystawiał m. i. takie dzieła, jak np. w 1874: Pogrzeb na Uralu (jednego z wygnańców polskich z 1863, podczas ich zesłania na Sybir); w 1874: Los Polaków; w 1875: Śmierć Margiera; w 1876: Lizdejko z córką na ruinach świątyni Perkuna; w 1878: Chrześcijański męczennik; w 1880: Kasper Karliński; w 1891: Milda, bogini miłości; w 1898: 12 obrazów z »Pana Tadeusza« i tyleż ilustracyj; w 1899: dwa krajobrazy z okolic Kazimierza n. Wisłą; w 1900: Nad grobem Soplicy; w 1902: Skarga Pawęski i Matejko w pozagrobowem życiu (apoteoza dwóch genjuszów). Swój znany obraz, Pogrzeb Gedymina, ofiarował w r. 1890 Muzeum Narodowemu w Krakowie. W zbiorach warszawskiej »Zachęty« są jego prace: Dzieci pod lasem, Studjum, Po bitwie (dar artysty) i Najem robotników (z zapisu L. Norblina).

Katalog I W. Wystawy Sztuki P. w Krakowie 1887; Dokł. Przegląd Kryt. I Og. Wyst. Szt. P. pod red. St. Tomkowicza (Kraków 1887); Kat. il. Wystawy Sztuki Wsp. we Lwowie, 1894, wyd. III, z 2 repr. prac A.; Słown. Artystów Pol., I; Świeykowski E. Pamiętnik T. P S. P., Kr. 1905, wyd. I, 255; Katalog zbiorów Tow. Zachęty Sztuk P. w Warszawie, 1925; Thieme-Becker (I 238–K. M. Górski); Grajewski L., Bibljografja Ilustracyj; »Czas« 1917 nr 8; »Polonia«, Paryż 1917 nr 4.

Mieczysław Treter